مجازی سازی
مجازی سازی یا ماشین مجازی
استفاده از سخت افزار و منابع سخت افزاری شامل حافظه، پردازنده، دیسک، کارت شبکه و ... در یک سیستم کامپیوتری برای راه اندازی و استفاده (میزبانی) بیش از یک سیستم عامل به صورت همزمان را مجازی سازی می نامیم.
با این تعریف سیستمهایی که داری بوت دو یا چند گانه هستند و در هنگام بوت شدن یک سیستم عامل انتخاب شده و کنترل سخت افزار را بر عهده می گیرد در حیطه مجازی سازی قرار نمی گیرند.
مجازی سازی به طور کلی به دو روش انجام می شود:
روش اول و حرفه ای آن اصطلاحا به آن baremetal hypervisor نیز می گویندًًٌ؛شامل استفاده از یک سیستم عامل مخصوص مجازی سازی در سرور فیزیکی (Host) و در اختیار گرفتن منابع اصلی مثل رم ، پردازنده و دیسک در سیستم میزبان و واگذاری و مدیریت منابع بین سیستم عاملهایی که به عنوان مهمان (Guest) نصب می شوند، در این نوع مجازی سازی به سیستم عامل میزبان که وظیفه کنترل و تقسیم I/O و منابع اصلی سرور بین سیستم عاملها را دارد هایپروایزر (هایپرویزور hypervisor) گویند.
روش دوم جنبه آزمایشگاهی و کاربردهای خانگی دارد
در این نوع مجازی سازی یک نرم افزار که نصب و کاربرد بسیار آسانی دارد با چند مرحله next در سیستم عامل ما نصب می شود و مثل هر برنامه کاربردی دیگر یا Application در سیستم عامل اولیه نصب می شود و امکان ایجاد ماشین مجازی یا سیستم عامل دیگری در لپ تاپ و کامپیوتر شخصی را به ما می دهد. از جمله معروفترین نمونه های این نوع می توان به VMWare Workstation و Virtual Box اشاره نمود.
ماشنهای مجازی نوع یک خود به دو نوع تقسیم می شوند.
هایپروایزرهایی که اجازه استفاده از منابع بین سیستم عاملهای میهمان به صورت اشتراکی میدهند مثل OpenVZ
و دسته دیگر هایپرویزورهایی که به هر سیستم عامل مهمان مقدار مشخص شده منابع سخت افزاری را واگذار می کنند و در صورت پر شدن منابع هر میهمان، میهمان دیگری دچار مشکل نمی شود. این نوع مجازی در اجاره سرورهای مجازی VPS - VDS برای اجاره کنننده بسیار اهمیت دارد زیرا مطمئن خواهد بود مقدار حافطه یا پرازنده مورد نظر کاملا اختصاصی است.
از جمله هایپرویزورهایی که از این دسته هستند vmWare ESXi ، Ms HyperV و Cytrix Xen می باشند.
